Wat drijft jou vooruit in je werk en je leven?
Waarvoor stap jij ’s morgens uit bed? Als ik dat aan je vraag, wat zeg je dan?
Misschien verkoop je de mooiste paraplu’s. Maar als wij met elkaar in gesprek gaan wil ik niet zozeer weten welke allemaal en in wat voor kleuren en maten. Dat hoor ik wel – en ik heb die informatie ook nodig – maar onthoud ik niet. Ik wil vooral weten: waaróm? Want dan gaat het ineens over bezieling. En naar die bezieling, dat wat jou onderscheidt van de rest, ben ik altijd op zoek. Want die blijft je doelgroep bij.
Ik ben tekstschrijver. En – dat gaat hier hand in hand – Verhalenophaler. Storyteller. Maar dat woord is inmiddels zo ‘mishandeld’ dat verhalen ophalen een kunstje lijkt. En dat is het niet. Ik ga met je naar de vraag achter de vraag. Want wat je niet bent kun je niet verkopen.
Ik doe dat thuis of in huis. Voor een afgeronde vraag of een heel traject. In mijn eentje of in een team. En dat voor magazines. Jaarverslagen. Websites. Blogs. Folders. En voor een bank. Woningcorporatie. Ziekenhuis. Gemeente. En nog veel meer.
