T
Erg leuk project: ik mag voor een opdrachtgever een twintigtal columns schrijven. “Want ik vind je blogs erg leuk!”
Schrijven is verankerd is mijn systeem, het is een levensbehoefte. Ik schrijf voor mijn klanten met heel veel plezier websites, interviews, jaarverslagen, brochures, en wat al niet. Het is mijn werk. En ook nog eens het allerleukste werk van de wereld. Voor wie mij (enigszins) kent zal het geen verrassing zijn dat ik daar zo tegenaan kijk.
Daarnaast schrijf ik op deze ‘werksite’ blogs over wat ik op mijn schrijfpad zoal tegenkom. Over mijn werk in het algemeen, over specifieke projecten, over rodepenzaken. Maar ja, het hoofd laat zich niet dicteren: dit mag jou wel opvallen, dat niet. Ook niet-werkdingen gaan zich er ineens mee bemoeien. En sommige daarvan willen ook een thuis. Die heb ik daarom geparkeerd op mijn andere, tussen-de-regels-door-blog. (Die naam is trouwens nog een werktitel, om de zo veel tijd waait er een ander onderschrift door mijn hoofd en verder zit ik er ook over te denken er mijn eigen naam aan te verbinden in plaats van die van mijn werk, hoewel ik natuurlijk allebei ben. En dat dan ook nog eens tegelijkertijd.) Ook het geblog op (onder andere) deze twee podia is hier en daar wel bekend.
Dat beide blogs, die dus mijn observaties over en rondom Werk & Leven zijn, gelezen worden vertellen de statistieken. Die cijfers krijgen inhoud doordat ik meer en meer hoor dat ze leuk, leerzaam, duidelijk, inspirerend, hilarisch of wat dan ook gevonden worden. Dat ze ook nieuw werk genereren geeft die inhoud vervolgens nog meer betekenis. Het ene gaat over begrip, plezier, en/of herkenning, het andere over vertrouwen. ‘Jij mag namens ons schrijven’. Ik voel mij vereerd.
Columns dus. Mooi woord trouwens, column. Het komt via het Engels hier en betekent eigenlijk een stukje in de krant (want daar werken ze in ‘kolommen’) en aan de basis van dat woord staan dan weer het Frans ‘columne’ en het Latijnse ‘columna’.
Waar het op neerkomt: ik mag binnenkort weer de zuilen in!
Volgens Van Dale, toch een belangrijke zuil (nu we het daar toch over hebben) voor de Nederlandse taal, is een column een ‘regelmatige bijdrage aan een krant, tijdschrift of site met een bijzondere eigen inhoud’. Over die regelmaat hoeven we ons geen zorgen te maken. En over het bijzondere al helemaal niet!
Gefeliciteerd, Monique!
Dank je wel, Maryke, dierbare taalgenoot. Ik zal je op de hoogte houden van het bestijgen van de kolommen (hoewel het in de schrijfwereld eigenlijk meer afdalen is).