Sinds januari 2010 bestier ik samen met Thea Thijssen Open Coffee Bommelerwaard. Een netwerk, maar zonder de afgebakende grenzen van een vereniging en het bijbehorende lidmaatschap. Met bijeenkomsten zonder de afgebakende grenzen van een programma. Want we houden van laagdrempelig. Al heeft dat voor ons ook zo zijn nadelen: iedere (tweede woensdag van de) maand is het maar weer afwachten wie zich aan de poorten meldt. Voeg daaraan toe dat we het hier over Bommelerwaarders hebben. Nijver, maar ook eigenzinnig. In negen van de tien gevallen melden deelnemers zich niet van tevoren aan. Wat overigens ook enige charme heeft, maar goed, terug naar het netwerk(en). De vraag komt nogal eens langs: wat houd je daar nou concreet aan over? Een vraag die wij onszelf natuurlijk ook wel stellen, want als je ergens aan begint, dan moet je ook een beeld hebben bij waar je naartoe wilt.
Met de vraag wordt in de meeste gevallen bedoeld: wat levert het je in harde contanten op? En ons antwoord is vaak: juist dat lekkere netwerk zelf. Mensen bij wie we kunnen aankloppen. Die, ieder op hun eigen vakgebied, graag meedenken en meewerken. In wat voor vorm dan ook. Mensen die het leuk vinden om met elkaar te delen. Niet in een kleffebeschuitjesbetekenis, maar gewoon als in: mensen die er plezier aan beleven om iets aan te brengen. Natuurlijk is het leuk als dat Echte Opdrachten zijn. Maar het kan ook om kennis gaan. Om goede contacten. Om ideeën. Om noem-maar-op. Als die energie gaat stromen, dan staat alles in het meervoud.
Daar voelen wij ons prettig bij. En wij niet alleen. We horen en zien om ons heen nieuwe definities van samenwerking ontstaan. Gelegenheidsformaties. Tijdelijke kantoren in de Wolk. Situationeel collegaschap. Tijdens de laatste aflevering van Zomergasten, afgelopen augustus, sprak kunstenaar en ontwerper Daan Roosegaarde de woorden ‘delen is het nieuwe hebben’. Daarmee doelend op: bezit is niet meer van nu. De meningen over de uitzending waren verdeeld, maar wij zagen en zien er een bevestiging in van de weg die wij met Open Coffee Bommelerwaard bewandelen. Want de gedachte is ook van toepassing op onze grondtoon.
Op onze bijeenkomsten komen ondernemers die graag een gesprek met elkaar aangaan. Dat is iets anders dan evenementen waar de visitekaartjesrace tot kunst is verheven. Al zeggen we er vast bij: ja, ook wij delen er weleens een uit. En nee, we hebben nog nooit een ballotagecommissie bij de deur gezet om onze deelnemers te toetsen op hun bereidheidsfactor om te delen. En, nee twee, we hebben ook nog nooit met een meetlat gezwaaid.
Als je, zo verwoord ik het vaak, eerst iets bij iemand komt halen (wat dat iets ook is) en die ander komt vervolgens iets bij jou halen, heeft iedereen aan het eind een Iets. Als je eerst iets komt brengen en de ander brengt daarna iets bij jou, dan is het resultaat onder aan de streep misschien hetzelfde, maar de weg ernaartoe zo veel leuker. Echt waar!