Bericht van LinkedIn. Mijn profiel is niet compleet (LinkedIn spreekt Engels tegen me en zegt ‘is missing a piece’). Ik zou een school moeten toevoegen. Want ‘dan wordt er zeven keer vaker naar je gekeken’ (op LinkedIn dan hè). Ook zwaaien er allerlei deuren open.
Hm. Ik weet toch zeker dat ik mijn profiel heb verteld dat ik op het Hoger Instituut voor Vertalers en Tolken in Antwerpen heb gezeten. Waar ik in vier jaar afstudeerde als vertaalster Frans en Spaans. Om van daaruit al vertalend tekstschrijver te worden.
Het was een gedenkwaardige ‘school’. Een bijkans uit elkaar vallend oud gebouw vlak bij het Antwerpse centrum. Waar de overjarige radiatoren in de centrale hal alle studenten snel leerden hittebestendige kleren te dragen. Waar het krakende amfitheater geurde naar decennia angstzweet en collegestress. En waar de Examenmarkt ieder jaar een belevenis was. Examenmarkt? Ja, Examenmarkt. Zodra de examenroosters doorkwamen (voor de mondelinge examens: die en die dagdelen en per dagdeel zo veel studenten) sloeg iedereen als een gek aan het componeren: als ik die nou eens op die ochtend neem, dan kan ik zussemezo die middag doen en ’s avonds werken aan huppelepup. Je maakte ook een paar noodscenario’s voor het geval een docent op het door jou geplande tijdstip al vol zat. En daarna was er dan de Examenmarkt. Je maakte een bord, badlaken of spandoek met je naam erop en als dan werd omgeroepen ‘docent A, vak B op ochtend C en dat stond in jouw schema, dan gooide je, samen met tig medestudenten, je naam in de strijd. En neem die strijd maar gerust letterlijk. Twee, drie uur lang zat iedereen over elkaar heen te krijsen.
Ik kan er een boek over schrijven. Want het gebeurde allemaal om de hoek van de deur, maar in een wereld waar alles was zo anders dat Alice in Wonderland er jaloers op zou zijn geweest. Om van de Wauwelwok maar te zwijgen.
‘Add education and start getting noticed’. Misschien toch maar eens nadenken over dat boek. Ik zal in ieder geval vast checken of er na dit blogje ergens een deur opengaat.